Ο αρχιτέκτονας σπούδασε κτιριολογία και αρχιτεκτονική στη Γερμανία.
Εργάστηκε εκεί σε αρχιτεκτονικό γραφείο μέχρι το 1977, έτος επιστροφής του στις Ελλάδα.
Σήμερα συνεργάζεται με το γιο του, Δρ Σωτήριο Αγγελόπουλο Πολιτικό & Γεωτεχνικό μηχανικό Α.Π.Θ.

Γεώργιος Σ. Αγγελόπουλος

Σε αναζητηση μιας γνησιας Ελληνικης Αρχιτεκτονικης

Στην αρχιτεκτονική,καλό θα ήταν να συνεχιστεί η παράδοση με την έννοια της σκυτάλης και όχι με αυτήν της άνευ όρων παράδοσης. Πιο συγκεκριμένα, εξέλιξη και όχι στείρα αντιγραφή παλαιότερων πρωτύπων, λαμβάνοντας υπόψη το δομημένο περιβάλλον του χωριού, της πόλης  και γενικότερα όλης της χώρας, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη μεγάλη σημασία του ρόλου του αρχιτέκτονα στο χτές στο σήμερα και στο αύριο.

Η διαμάχη, η σύγκρουση μεταξύ ελληνικής και ξένης αρχιτεκτονικής, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε διεθνές στυλ, είναι ένα θέμα το οποίο εμφανίζεται πολύ συχνά στα έργα Ελλήνων αρχιτεκτόνων. Αυτό βεβαίως δεν το συναντούμε μόνο στην Ελλάδα. Το φαινόμενο αυτό απασχολεί όλους τους αρχιτέκτονες της υφηλίου. Η προσήλωση στην παράδοση δεν υποδηλώνει τελικά τίποτε άλλο παρά ένα βολικό άλλοθι των αρχιτεκτόνων για την έλλειψη, όσον αφορά, το θέμα της αυθεντικότητας, της αληθινής δημιουργίας και γνήσιου ενδιαφέροντος για το έργο. Όσον αφορά την κοινή γνώμη, σημεία και σύμβολα πλημμυρίζουν τις αρχιτεκτονικές δημιουργίες του σήμερα. Η μορφή δεν μπορεί και δεν πρέπει να μεταβληθεί σε σύμβολο. Η μορφή ενεργεί σε ένα βαθύτερο επίπεδο, δημιουργεί νόημα κατά ένα τρόπο που αφήνει τον σύμβουλο στο περιθώριο. Πιστεύω ότι η αρχιτεκτονική πρέπει να είναι λακωνική, όσο λιγότερα λέει τόσο πιο πολλά εννοεί.

Η αρχιτεκτονική οφείλει να σιωπά και να αφήνει να ομιλεί η φύση μέσα από τον ήλιο και τον αέρα. Τη φύση να ομιλεί κατευθείαν στην καρδιά του ανθρώπου και να τον αφήνει άφωνο. Είναι κάτι που υπάρχει στον ελληνικό πολιτισμό, είναι το λευκό ταπεινό εκκλησάκι στην κορυφή του λόφου με σύντροφό του ένα περήφανο βαθυπράσινο κυπαρίσσι. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να εντοπίσουμε και να επισημάνουμε εκείνα τα σημεία που θα μας οδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι, στο μίτο της Αριάδνης, για τη δημιουργία μιας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Χρειαζόμαστε Έλληνες αρχιτέκτονες, αρχιτέκτονες οι οποίοι θα εντοπίσουν και θα χρησιμοποιήσουν από το παρελθόν ορισμένες αξίες όσον αφορά το ΧΩΡΟ, όταν αποκαλυφθεί αφαιρόντας την παλαιά του μορφή. Για να μπορέσουμε να τον κατανοήσουμε πρέπει να δούμε πέρα από τα σύμβολα.

Ένας επιπόλαιος παρατηρητής θα μείνει στην επιφάνεια και θα βγάλει λάθος συμπεράσματα.

Στην αρχιτεκτονική δεν έχουν σημασία το δάπεδο, οι τοίχοι, η οροφή αλλά ο ίδιος ο ΧΩΡΟΣ, τον οποίο περικλείει μέσα της. Για να τον εντοπίσουμε πρέπει να ερευνήσουμε πιο βαθιά.

Επιλεγμενα εργα

μονοκατοικία

διαμέρισμα

γραφείο

κατάστημα

Επισημανσεις του Αρχιτεκτονα

• Ο αρχιτέκτονας πιστεύει ότι μια βαθύτερη σκέψη πρέπει να πρυτανεύει κατά τη διάρκεια της μελέτης
• Δεν πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει μια μελέτη λαμβάνοντας υπ’όψιν μόνο  θέματα, όπως λειτουργικότητα, προσανατολισμός, υλικά κλπ. Αυτά αποτελούν τη βάση και την αφετηρία του σχεδιασμού.
• Η κατοικία δεν είναι δυνατόν να είναι μόνον μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Χρειάζεται μια ανώτερη λογική. Μια λογική που να πλησιάζει περισσότερο την ανθρώπινη οντότητα.
• Η αρχιτεκτονική διαμορφώνει την προσωπικότητα των ενοίκων. Γι’αυτό και δεν επιτρέπεται να προσεγγίζεται επιδερμικά από τον ειδικό.
• Η σχέση της αρχιτεκτονικής με τον άνθρωπο και τη φύση πρέπει να είναι διαμετρικά αντίθετη με κάθε προσπάθεια εντυπωσιασμού και πρωτοτυπίας.
• Ζητούμενο μιας καθ’όλα ανόθευτης αρχιτεκτονικής είναι η αναζήτηση του αυθεντικού.
• Η αρχιτεκτονική είναι η υλοποίηση ενός ονείρου. Αυτό θα πραγματοποιηθεί μόνο έχοντας σαν βάση μια σχέση απόλυτου σεβασμού του αρχιτέκτονα προς τον ιδιοκτήτη. (Όσον αφορά τα όνειρα και τις επιθυμίες του)
• Ο αρχιτέκτονας δεν πρέπει να σχεδιάζει στο απόλυτο κενό (ερείμιν του ιδιοκτήτη). Μόνον έτσι δε θα υπάρξει περίπτωση  δυο πελάτες να έχουν τις ίδιες επιθυμίες. Πόσο μάλλον, δυο εντελώς διαφορετικά οικόπεδα να υποδεχθούν δυο όμοιες κατοικίες.
• Σε μια εποχή όπου κάθε μέρα δημιουργούνται καινούριες τάσεις και κάθε φορά αυτές οι νέες είναι υποδεέστερες από τις προηγούμενες, καλούμαστε με κοινή λογική και περισσή ωριμότητα να δημιουργήσουμε αρχιτεκτονική με αξιώσεις.

Σε ένα κατώτερο είπεδο, τείνουμε προς αυτό που φαίνεται ωραίο, στο ανώτατο επίπεδο τείνουμε προς αυτό που είναι πραγματικά ωραίο.
Το ωραίο είναι το πρωταρχικό: αυτό που μας βάζει σε κίνηση.
Αριστοτέλης